در بعضی از نواحی بدن که بصورت طبیعی چین وچروک وجود دارد،یک نوع عفونت (که معمولا حاوی مو بوده)اتفاق میفتدکه میتواند خود را به صورت آبسه یا یک کانون ترشح کننده ی عفونت نشان دهد.شایعترین محل بیماری مویی (که به سینوس یا کیست مویی یا پیلونیدال شناخته میشود.)در پایین تر از کمر و در ناحیه ی چین بین دو سُرِین (باسن)اتفاق می افتد.
علت ایجاد شدن سینوس پیلونیدال کاملاً شناخته شده نیست،ولی عوامل متعددی مثل وراثت، چاقی، عدم رعایت بهداشت، پرمویی بدن، عرق کردن زیاد،مشاغلی که نیازمند نشستن طولانی مدت باشند؛روی آن تاثیر دارند.
به طور کلی آسیب و عفونت های ریشه موو همچنین آناتومی و شکل ناحیه نشیمنگاه میتواند منجر به تغییر شکل مو وبرگشت آن به داخل شده و یک کیسه حاوی مو در زیر پوست ایجاد شده که با یک یا چند سوراخ به سطح بدن ارتباط دارند که ترشحاتی از این سوراخ ها خارج میشود که گاهی منجر به ایجاد رنگی شدن لباس زیر میشود و در بعضی از مواقع یک یا چند مو در سوراخ دیده میشود ویا گاهی سوراخ مسدود شده وبه علت ایجاد عفونت در کیسه(کیست)فرد دچار درد شدید وگاهی تب میشود.در بعضی از بیماران،خارج شدن ناگهانی چرک و خون از ناحیه ی نشیمنگاه دیده میشود.
درمان:
قبل از درمان این بیماری باید به این نکته دقت داشت که گاهی بیماری های دیگری خود را به شکل کیست هایی مویی نشان میدهند که از جمله آن میتوان به عفونت ها و بیماری های پوستی آن ناحیه اشاره نمود.از طرف دیگر گاهی فیستول های مقعدی نیز همین علائم را دارند و با سینوس مویی اشتباه می شوند.بنابراین بیمار لازم است که توسط پزشک ماهر و مجرب و آشنا به بیماری های مرتبط آن نواحی ویزیت گردد.
درمان در مواقع درد شدید و آبسه، تخلیه ی فوری ناحیه ی آبسه است و معمولا درمان دارویی به تنهایی موثر و کافی نمیباشد.
ولی در مورد ترشح از ناحیه،درمان قطعی جراحی است (که شامل تخلیه و برداشتن ضایعه است)میباشد.
جراحی به چند روش انجام می شود:
الف)برداشتن ضایعه و باز گذاشتن زخم:
در این روش زخم بیمار بازگذاشته میشود و به صورت منظم تمیز میشود و باید بیمار طبق یک برنامه مشخص ویزیت گردد.در این روش عود(برگشت بیماری)دیده می شود،اما میزان آن زیاد نیست.ولی دوره ی مراقبت از زخم کمی طولانی است؛وبعد از خوب شدن،محل زخم ظاهر خوبی ندارد.
ب)برداشتن زخم و بستن زخم:
۱-بستن زخم میتواند به صورت ساده و اولیه باشد.در این روش معمولاعود(برگشت بیماری)بالا است.
۲-بستن زخم میتواند به صورت استفاده از فلاپ باشد،که به این معنا است که محل زخم با بافتهای کنار زخم که حاوی عروق مناسبی باشند،پوشانده شود و اگر این کار با طراحی مناسب انجام گیرد،ظاهر و شکل زخم به صورت مطلوبی خواهد بود.
قبلا عقیده اکثر جراحان این بود که اگر زخم باز گذاشته شود،میزان عود بیماری کم خواهد بود؛اما پژوهش های جدید آشکار کرده است که در روش هایی که زخم بسته میشود،میزان عود بیماری از حالت باز گذاشتن آن بیشتر نیست.لذا بدیهی است که جراحان کولورکتال با استفاده از انواع روشها تلاش میکنند که زخم بیمار بسته شود و باز نماند.
